MyLoad
|
Wysłany:
Czw 19:11, 18 Sie 2005 Temat postu: Chelsea Londyn |
|
Najwyższa wygrana: 13-0 v Jeunesse Hautcharage, 29 Września 1971
Najwyższa porażka: 1-8 v Wolves, 26 Września 1953
Trofeum Rok
Mistrzostwo Anglii 1955, 2005
Puchar Zdobywców Pucharów 1971, 1998
Super Puchar Europy 1998
FA Cup 1970, 1997, 2000
Finał FA Cup 1915, 1967, 1994, 2002
Puchar Ligi 1965, 1998, 2005
Finał Pucharu Ligi 1972
Tarcza Dobroczynności 1955, 2000
Menadżer Lata pracy
John Robertson 1905 do 1906
David Calderhead 1907 do 1933
T Leslie Knighton 1933 do 1939
William Birrell 1939 do 1952
Ted Drake 1952 do 1961
Tommy Docherty 1962 do 1967
Dave Sexton 1967 do 1974
Ron Suart 1974 do 1975
Eddie McCreadie 1975 do 1977
Ken Shellito 1977 do 1978
Danny Blanchflower 1978 do 1979
Geoff Hurst 1979 do 1981
John Neal 1981 do 1985
John Hollins 1985 do 1988
Bobby Campbell 1988 do 1992
Ian Porterfield 1993 do 1993
David Webb 1993 do 1993
Glenn Hoddle 1993 do 1996
Ruud Gullit 1996 do 1998
Gianluca Vialli 1998 do 2000
Claudio Ranieri 2000 do 2004
Jose Mourinho 2004 do ?
Kadra :
Skład drużyny na sezon 2005/2006
Bramkarze
Nr Imię i nazwisko Data urodzenia Miejsce urodzenia
1 Petr Cech 20.05.1982 Czechy
23 Carlo Cudicini 06.09.1973 Włochy
40 Lenny Pidgeley 07.02.1984 Anglia
Obrońcy
26 John Terry 07.12.1980 Anglia
13 William Gallas 17.08.1977 Francja
18 Wayne Bridge 05.04.1980 Anglia
2 Glen Johnson 23.08.1984 Anglia
6 Ricardo Carvalho 18.05.1978 Portugalia
20 Paulo Ferreira 18.01.1979 Portugalia
29 Robert Huth 18.08.1984 Niemcy
3 Asier Del Horno 19.01.1981 Hiszpania
Pomocnicy
8 Frank Lampard 20.06.1978 Anglia
10 Joe Cole 08.11.1981 Anglia
11 Damien Duff 02.03.1979 Irlandia
4 Claude Makelele 18.02.1973 Kongo
16 Arjen Robben 23.01.1984 Holandia
30 Tiago Mendes 02.05.1981 Portugalia
24 Shaun Wright-Phillips 25.10.1981 Anglia
14 Geremi 20.12.1978 Kamerun
27 Jiri Jarosik 27.10.1977 Czechy
19 Lassana Diarra 10.03.1985 Francja
Napastnicy
15 Didier Drogba 11.03.1978 Wyb. Kości Słon.
22 Eidur Gudjohnsen 15.09.1978 Islandia
21 Hernan Crespo 05.07.1975 Argentyna
39 Carlton Cole 12.11.1983 Anglia
Hymn :
Chorus
Blue is the colour, football is the game
We're all together, and winning is our aim
So cheer us on through the sun and rain
'cause Chelsea, Chelsea is our name
Verse 1
Here at the Bridge whether rain or fine
We can shine all the time
Home or away, come and see us play
You're welcome any day
Chorus
Blue is the colour, football is the game
We're all together, and winning is our aim
So cheer us on through the sun and rain
'cause Chelsea, Chelsea is our name
Verse 2
Come to the Shed and we'll welcome you
Wear your blue and see us through
Sing loud and clear until the game is done
Sing Chelsea everyone.
Polska wersja:
-->> Blue is the Colour <<--
Chór
Niebieski jest kolorem, football jest grą
jestesmy razem i zwyciestwo jest naszym celem
Więc nasz doping jest w słońce i deszcz
ponieważ Chelsea jest naszą sławą
Wers 1
Tutaj nad "Mostem" czy deszczowo lub pogodnie
możemy rozswiecać cały czas
w domu lub na wyjeżdzie, przyjdż i zobacz naszą grę
Jestes mile widziany każdego dnia
Chór
Niebieski jest kolorem, football jest grą
jestesmy razem i zwyciestwo jest naszym celem
Więc nasz doping jest w słońce i deszcz
ponieważ Chelsea jest naszą sławą
Wers 2
Przyjdz do naszej zajezdni, a przywitamy Cię
Ubierz się w kolor niebieski i zobacz nas bezposrednio
spiewaj głosno i wyrażnie zanim gra dobiegnie końca
spiewajcie o Chelsea wszyscy.
Old Boys :
ALYOTT Trevor
BRITTON, Ian
CHIVERS, Gary
DESCHAMPS Dider Didier Deschamps urodził się 15 października 1968 roku. Francuz od początku kariery preferował futbol wyrachowany, jego gra polegała na ubezpieczaniu obrony i dyrygowaniu pozostałymi partnerami z lini pomocy. Kariera piłkarza układała się harmonijnie. Didier zaczynał swą grę w piłkę nożną w Aviron - rodzinnej miejscowości piłkarza. W wieku 15 lat trafił do szkółki funkcjonującej przy FC Nantes. We wrześniu 1985 roku zadebiutował w lidze francuskiej. W grudniu 1989 roku stał się piłkarzem Olympique Marsylia i zadebiutował w reprezentacji Francji (29 kwietnia 1989 roku). Kilka miesięcy później został Mistrzem Francji. Następny sezon spędził na wypożyczeniu do Girondins Bordeux - niestety bez powodzenia. Rozpędu nabrał po powrocie do Marsylii. Wiosną 1992 roku znów został Mistrzem Ekstraklasy francuskiej. Kolejny tytuł wywalczył w roku 1993, który odebrano "Olimpijczykom" ze względu na pamiętną aferę przekupniczą. Nieco później sięgnął jednak najcenniejsze trofeum w Europie - Puchar Mistrzów, a dokładnie 26 maja 1993 roku. Niestety Marsylczyków wraz z końcem sezonu zdegradowano do drugiej ligi, a sam piłkarz w lipcu 1994 roku stał się graczem Juventusu, gdzie "kolekcjonował sukcesy". W sezonie 1994/95 sięgnął po Mistrzostwo oraz Puchar Włoch. Niestety jego Juve przegrało w finale Pucharu UEFA z AC Parma. Następny sezon "Stara Dama" i Deschamps rozpoczęli w dobrym stylu. Bowiem w sierpniu wygrali Superpuchar Włoch. W roku 1996 Didier znów wzniósł Puchar Mistrzów oraz dwa inne trofea: Superpuchar Europy i Puchar Interkontynentalny. Dołożył do tego medal Mistrzostw Europy, w których z reprezentacją "Trójkolorowych" zajął trzecie-czwarte miejsce. W następnym sezonie wygrał kolejne "Scudetto" oraz Superpuchar Włoch. Niestety jego Juve przegrało w finale "Champions League" z Borussią Dortmund. W roku 1998 zdobył kolejne Mistrzostwo, ale "Bianconeri" ponownie ulegli w finale Ligi Mistrzów, tym razem Realowi Madryt. Jednak w lipcu wraz z reprezentacją "Trójkolorowych" został Mistrzem Świata. Latem roku 1999 przeszedł do Chelsea, z którą w roku 2000 zdobył Puchar Anglii. W tym samym roku został wraz z Francuzami Mistrzem Europy. Deschamps po ME postanowił spróbować swoich sił w Hiszpani, a konkretnie w CF Valencii. Nie była to jednak zbyt udana przygoda. Didier dlatego też postanowił zakończyć piłkarską karierę. W reprezentacji swojego kraju rozegrał 104 mecze, strzelając 4 gole. Być może historia nie zapamięta słynnego Francuza, ponieważ był graczem od tzw. "Czarnej roboty", pomimo wszystko mam nadzieję, iż jego kariera zostanie doceniona. Kluby: Aviron, FC Nantes, Olympique Marsylia, Girondins Bordeux, Olympique Marsylia, Juventus Turyn, Chelsea Londyn, CF Valencia. Sukcesy: Mistrz Świata- 1998; Mistrz Europy- 2000; Liga Mistrzów- 1993, 96; Superpuchar Europy- 1996; Puchar Interkontynentalny- 1996; Puchar Anglii- 2000; Mistrz Włoch- 1995, 97, 98; Puchar Włoch- 1995; Superpuchar Włoch- 1995, 97; Mistrz Francji- 1990, 92
FILLERY, Mick
FINNIESTON, Steve
GULLIT RuudRuud Gullit przyszedł na świat 1 września 1962 roku w Amsterdamie. Piłkarską karierę rozpoczął w mało znanym holenderskim klubie Meer Boys. W barwach tej drużyny występował do 1975 roku. Wówczas to wypatrzyli go działacze DWS Amsterdamu. Po czterech latach bez jakichkolwiek sukcesów, piłkarz zdecydował sie na transfer do FC Haarlem, a następnie do wielkiego Feyenoordu Rotterdam. W tym klubie pokazał w pełni swoje znakomite umiejętności. Wysoki i znakomicie zbudowany był praktycznie nie do zatrzymania w polu karnym rywala. Mało kto potrafił wygrać z nim pojedynek główkowy. Ten element gry opanował do perfekcji. Gullit miał duży wkład w tytuł mistrzowski zdobyty przez Feyenoord w 1984 roku. Po udanej przygodzie w Rotterdamie napastnik został zakupiony przez PSV Eindchoven. Zagrał w nim tylko dwa sezony, ale to wystaczyło, by wzbogacić się o dwa mistrzostwa. W 1987 roku Gullit zdecydował się na grę na Półwyspie Apenińskim. Trafił do włoskiego Milanu. Była to chyba najlepsza rzecz jaką Holender mógł zrobić. Przeprowadzka do zespołu Rossonerich sprawiła, iż w krótkim czasie stał się jednym z najlepszych piłkarzy świata. Wraz z Marco Van Bastenem stworzył duet doskonale rozumiejących się piłkarzy. Praktycznie nikt nie potrafił ich zatrzymać. Po obfitującej w sukcesy przygodzie z Milanem, zawodnik przeniósł się do Sampdorii Genua, ale przygody w tej drużynie nie zaliczy do udanych. Ostatnie lata kariery Gullit spędził w londyńskiej Chelsea. W barwach reprezentacji Holandii napastnik zadebiutował 1 września 1981 roku- w dniu swoich 19 urodzin. Rozegrał w jej barwach 66 spotkań strzelając 17 bramek. Warto zaznaczyć, iż w 1988 roku zawodnik zdobył tytuł Mistrza Europy. kluby: Meer Boys, DWS Amsterdam, Feyenoord Rotterdam, PSV Eindchoven, AC Milan, Sampdoria Genua, AC Milan, Sampdoria Genua, Chelsea Londyn sukcesy:Mistrz Europy 1988 Mistrz Holandii z Feyenoordem: 1984, z PSV 1986, 1987 Puchar Holandii 1984 Puchar Europy 1989, 1990 Superpuchar Europy 1989, 1990 Puchar Interkontynentalny 1989, 1990 Mistrz Włoch 1988, 1992, 1993 Puchar Włoch 1994 Najlepszy piłkarz Europy 1987
HARRIS, Ron
LANGLEY, Tommy
LAUDRUP Brian Brian Laudrup przyszedł na swiat 22 lutego 1969 w Wiedniu w Austrii. Piłkarskš karierę rozpoczšł w duńskim Broendby Kopenhaga. Pierwszym wielkim klubem, w którym zagrał był Bayern Monachium. Jednak wówczas Bawarczycy nie zachwycali na arenie krajowej a tym bardziej w europejskich Pucharach. Dopiero będšc zawodnikiem Milanu, Brian Laudrup wygrał najcenniejsze trofea w piłce klubowej. W reprezentacji Danii ten potężny napastnik zadebiutował 18 listopada 1987 w przegranym 0:1 meczu przeciwko RFN. W sumie zagrał w jej barwach 82 razy, zdobywajšc 21 bramek. Brian na prewno nie był tak znakomitym zawodnikiem jak jego brat Michael, ale on w przeciwieństwie do Michael'a może poszczycić się tytułem Mistrza Europy. Kluby: Brondby Kopenhaga (1986-1989), Bayer Uerdingen (1989-1990), Bayern Monachium (1990-1992), AC Fiorentina (1992-1993), AC Milan (1993-1994), Glasgow Rangers (1994-1998), Chelsea (1998-1999), FC Kopenhaga (1998-1999), Ajax Amsterdam (1999-2000). Sukcesy: Mistrz Europy (1992). Z Brondby: Mistrz Danii (1987, 1988); Z Milanem: Puchar Europy (1994), Superpuchar Europy (1994), Mistrz Włoch (1994); Z Glasgow: Mistrz Szkocji (1995, 1996, 1997), Puchar Szkocji (1996).
NEWTON, Eddie
RHOADES-BROWN, Peter
STANLEY, Gary
STRIDE, David
WALKER, Clive
WILKINS, Graham
WILKINS, Ray
VIALLI G.
Imie i nazwisko : Gianluca Vialli
Data i miejsce urodzenia : 7.9.1964. Cremona, Wlochy
Wzrost : 178 cm
Waga: 85 kg
Pozycja na boisku : Napastnik
Statystyka Vialliego w barwach Chelsea:
Sezon : 1996 /1997 : 28-meczy, 9-bramek
Sezon : 1997/1998 : 21-meczy, 11-bramek
Sezon : 1998/1999 : 9-meczy, 1-bramka
To wlasnie Gianluca Vialli z Chelsea wygral Puchar Zdobywcow Pucharow w 1998 roku. "Niebiescy" pokonali wtedy 1:0 zespol ze Sztutgartu. Bramke na wage zwyciestwa w 71 minucie strzelil w pare sekund po wejsciu na boisko Gianfranco Zola (zmienil Tore Andre Flo).
Do wielkich sukcesow Vialliego nalezy zaliczyc takze zdobycie Superpucharu Europy (1998 rok).
Przeciwnikiem "The Blues" byl wielki Real Madryt, a mimo to teoretychnie slabszy zespol z Londynu poradzil sobie wygrywajac 1:0 (bramke strzelil Gustawo Poyet
WISE Denis
Imie i nazwisko : Dennis Wise
Data urodzenia: 16/12/1966
Miejsce urodzenia: Kensington
Wzrost: 168
Waga: 68
Pozycja na boisku: Midfielder
Sezony spedzone w Chelsea:
Premier League do 06/21/2001
Premier League 2000/2001 3-bramki
Premier League 1999/2000 30-meczy 4-bramki
Premier League 1998/1999 22-meczy
Premier League 1997/1998 26-meczy 3-bramki
Premier League 1996/1997 31-meczy 3-bramki
Premier League 1995/1996 35-meczy 7-bramek
Premier League 1994/1995 19-meczy 6-bramek
Premier League 1993/1994 35-meczy 4-bramki
Premier League 1992/1993 27-meczy 3-bramki
Premier League 1991/1992
Premier League 1990/1991
Uefa Cup 2001/2002
Uefa Cup 2000/2001
Champions League 1999/2000 4-bramki
Europe Supercup 1998 1-mecz
ZOLA Giafranco
Kiedy Gianfranco Zola przychodzil do Chelsea, mial juz trojke z przodu i nie sadzono ze tak dobrze spisze sie na Stamford Bridge. W pierwszym okresie gry towarzyszyli mu w ataku Wlosi: Casiraghi i Vialli, Norweg Tore Andre Flo i Holender Jimmy Floyd Hasselbaink (nazywany przez kibicow Jimbo) .
Ostatni sezon w Angli byl dla Zoli bardzo udany. Najwiecej bramek sposrod wszystkich graczy "Niebieskich" i wysokie noty, sprawily, ze stal sie uwielbiany przez kibicow a jego druzyna zajela 4 miejsce w lidze (premiowane gra w kwalifikacjach do ligi mistrzow). Urodzoy 05/07/1966 roku Wloch udowodnil tym samym, ze przezywa druga mlodosc a jego pobyt w Chelsea nie jest przypadkowy.W ostatnim meczu sezonu 2002/2003 przeciwko Liverpoolowi (wygranym przez "The blues" 2:1), zostal wspaniale pozegnany przez kibicowi i nazwany "najlepszym obcokrajowcem w Premiership w jej hostorii".
Lacznie dla Chelsea zdobyl 80 bramek, a w calej swojej zawodowej karierze: 199, grajac w takich klubach jak:
1 Nuorese 10 goli
2 Torres 21 goli
3 Napoli 32 gole
4 Parma 49 goli
5 Chelsea 80 goli
6 Reprezentacja Wloch 7 goli
Zola odszedl z Chelsea na kilka dni przed pojawieniem sie Romana Abramowicza. Szkoda bo cala Anglia byla przekonana ze Wloch zostanie w Premiership (po tym jak dzieki niemu Chelsea wywalczyla awans do kw. ligi mistrzow) jeszcze przynajmniej na jeden sezon.
Jednak wszyscy kibice Chelsea, beda mogli zobaczyc jeszcze raz swojego pupila w akcji. 8-sierpnia zostanie rozegrany ostatni mecz pozegnalny Gianfranco Zoli przy Stamford Bridge |
|