sawinka
 |
Wysłany:
Czw 19:41, 18 Sie 2005 Temat postu: Historia Wielkiej Barcy!!!!!!!! |
|
Adres:
Aristides Maillol, (Palau Blaugrana), 08028 Barcelona
Telefon:
93/496 36 00
Fax:
93/411 22 19
Stadion:
Camp Nou (112 000)
Barwy:
Granatowe koszulki w bordowe pasy, granatowe spodenki
Data za³o¿enia:
1899r
Prezydent:
Joan Gaspart
Trener:
Carlos Rexach
Sukcesy:
16 razy mistrzostwo Hiszpanii (1929, 45, 48, 49, 52, 53, 59, 60, 74, 85, 91, 92, 93, 94, 98, 99)
24 razy Puchar Hiszpanii (1910, 12, 13, 20, 25, 26, 28, 42, 51, 52, 53, 57, 59, 63, 68, 71, 78, 81, 83, 88, 90, 97, 9
4 razy Superpuchar Hiszpanii (1983, 92, 93, 96)
2 razy Puchar Ligi (1983, 86)
1 raz Puchar Europy (1992)
4 razy Puchar Zdobywców Pucharu (1979, 82, 89, 97)
3 razy Puchar UEFA (1958, 60, 66)
2 razy Superpuchar Europy (1993, 9
68 sezonów w pierwszej lidze: 1115 zwyciêstw, 420 remisów, 507 pora¿ek; bramki: 4201-2436
42 starty w europejskich pucharach: 295 meczów: 156 zwyciêstw, 66 remisów,73 pora¿ki bramki:579-323
Najwiêcej meczów w lidze: Migueli (391), Rexach (328), Nadal (307)
Najwy¿sze zwyciêstwo w lidze: 10 :1 z Tarragon± (1949)
Najwy¿sza pora¿ka: 1:12 z Athletic (1930)
Ostatnie sezony w lidze: 1989 - 2 miejsce; 1990 - 3; 1991 - 1; 1992 - 1; 1993 - 1; 1994 - 1; 1995 - 4; 1996 - 3; 1997 - 2; 1998 - 1; 1999 - 1 , 2000 - 3
PREZESI KLUBU:
Joan Gaspart (2000-?) , Josep Lluis Nunez (1978-2000) , Agusti Montal i Costa (1969-1977) ,
Narcis de Carrreras (1968-1969) , Enric Llaudet (1961-1968) , Francesc Miro-Sans (1953-1961) ,Enric Marti (1952-1953) , Agusti Montal i Galobart (1946-1952) , Josep Vendrell (1943-1946) , Josep Antoni de Albert (1943) , Enrique Pineyro(Marquis de la Mesa de Asta) (1942-1943) , Josep Vidal Robas (1942) , Enrique Pineyro(Marquis de la Mesa de Asta) (1940-1942) , Joan Soler (1939-1940) , Wladza Zarzadu (1936-1939) ,Josep Sunyol (1935-1936) , Esteve Sala (1934-1935) , Joan Coma (1931-1934) ,Antoni Oliver (1931) , Gaspar Roses (1930-1931) , Tomas Roses (1929-1930) , Arcadi Balaguer (1925-1929) , Hans Gamper (1924-1925) , Enric Cardona (1923-1924) , Hans Gamper (1921-1923) , Gaspar Roses (1920-1921) , Ricard Graells (1919-1920) , Hans Gamper (1917-1919) , Gaspar Roses (1916-1917) , Rafael Llopart (1915-1916) Joaquim Peris de Vargas (1914-1915) , Alvar Presta (1914) , Francesc de Moxo (1913-1914)
TRENERZY KLUBU:
Carlos Rexach (2001-?) ,Lorenzo Serra Ferrer (2000-2001) , Louis Van Gaal (1997-2000) , Bobby Robson (1996-97), Johan Cruyff (1988-1996) , Carles Rexach (1995-96) , Luis Aragonés (1987-1988, 1990-1991, 1995-1996) ,Terry Venables (1984-1987) , César Luis Menotti (1982-83 and 1983-84) , José Luis Romero (1982-1983),Udo Lattek (1981-82 and 1982-83) , Joaquim Rifé (1978-79) , Lucien Müller (1978-79),Laureano Ruiz (1975-1976) , Hennes Weissweiler (1975-1976) , Marinus Michels (1971-75 and 1976-7 ,Vic Buckingham (1969-1971) , Josep Seguer (1969-1970) , Salvador Artigas (1967-1969),Roque Olsen (1965-67) , Vicenç Sassot (1964-1965) , César Rodríguez (1963-64 i 1964-65),Josep Gonzalvo (1962-1963) , Ladislao Kubala (1962, 1963 and 1980) , Lluis Miró (1961-62),Ljubisa Brocic (1960-1961) , Enrique Oriozola (1960-61) , Enric Rabassa (1959-60),Helenio Herrera (1958-60, 1980 i 1981) , Domenec Balmanya (1956-1958) Sandro Puppo (1954-55),Ferdinand Daucik (1950-1954) , Ramon Llorens (1950) , Enrique Fernández (1947- 1950),Josep Samitier (1944-1947) , Ramón Guzmán (1941-1942) , Joan Josep Nogués (1941-44),Josep Planas (1939-1940 i 1940-41) , Patrick O?Connell (1935) , Lorenc Platko (1934-35 ai 1955-56),James Bellamy (1929-1931) , Jack Demby (1926 -1927 and 1933-1934) , Roma Forns (1926 - 1929),Ralph Kirby (1925-1926) , Jesza Poszony (1924-25) , John Barrow (1917) Jack Greenwell (1917-24 i 1931-33)
Historia FC Barcelony od powstania do dzi¶:
Odcisk kciuka z bordowo-granatowymi liniami papilarnymi to symbol "Associacio Promotea de la Fundacio FC Barcelona ", czyli fundacji, która powsta³a po to, by godnie uczciæ jubileusz stulecia klubu przypadaj±cy w 1999 roku. Ale jej g³ównym celem jest niedopuszczenie, by klub przekszta³ci³ siê w spó³kê akcyjn±. To by³aby prawdziwa hañba dla ca³ej Katalonii. Bo ten klub to co¶ wiêcej ni¿ sportowe stowarzyszenie, to jest dla mieszkañców Katalonii instytucja. Kto to zrozumie, pojmie te¿ fenomen istnienia i sukcesów jednej z najwiêkszych dru¿yn pi³karskich na ¶wiecie. Choæ dzia³acze i kibice Barcelony na ka¿dym kroku podkre¶laj± sw± kataloñsk± odrêbno¶æ, najwiêkszy wp³yw na sukcesy klubu mieli cudzoziemcy. Jeden z nich, szwajcarski biznesmen, by³ jego za³o¿ycielem. Nazywa³ siê Jose Gemper. Wraz z grup± zapaleñców postanowi³ powo³aæ do ¿ycia pierwszy w mie¶cie klub pi³karski. I tak 29 listopada 1899 roku powsta³ Futbol Club Barcelona. Pocz±tki by³y trudne. Dru¿yna tu³a³a siê po ró¿nych boiskach. Wystêpowa³a a¿ na siedmiu ró¿nych obiektach zanim 14 marca 1909 roku rozegra³a pierwszy mecz z zespo³em Catala na w³asnym stadionie przy Carrer de la Industria. Jego dwupoziomowa, choæ drewniana trybuna, na owe czasy wyró¿nia³a siê nowoczesnym rozwi±zaniem architektonicznym. FC Barcelona zaczê³a znaczyæ sw± obecno¶æ tak¿e na europejskich boiskach. Jej mecze cieszy³y siê coraz wiêkszym zainteresowaniem. Potrzebowa³a nowego stadionu. Taki obiekt powsta³ przy Travessera de Les Corts. Na inauguracyjny mecz - 20 maja 1922 roku, Kataloñczycy zaprosili szkock± dru¿ynê St. Mirren, której podró¿ l±dowa zabra³a a¿ jedena¶cie dni. Kilka dni pó¼niej do Barcelony przyjecha³ angielski zespó³ Notts County. Te towarzyskie spotkania ¶wiadczy³y o popularno¶ci kataloñskiej dru¿yny. Mia³a wtedy ju¿ piêæ tysiêcy oficjalnych cz³onków. Ale FC Barcelona nie by³a dla nich tylko klubem pi³karskim. Raczej organizacj± spo³eczn±, podkre¶laj±c± za pomoc± futbolu d±¿enia niepodleg³o¶ciowe i narodow± odrêbno¶æ Katalonii. Ta prowincja zawsze z ogromnym trudem tolerowa³a zwierzchnictwo Madrytu. Bez wzglêdu kto tam rz±dzi³, by³ postrzegany jako "obcy". Dlatego najbardziej znienawidzonym przez Kataloñczyków klubem pi³karskim jest Real Madryt. Wykorzystywali ka¿d± okazjê, ¿eby zademonstrowaæ swoj± pogardê dla mieszkañców Kastylii (w tej prowincji le¿y Madryt). W lipcu 1925 roku w przerwie jednego z meczów zaczêli gwizdaæ w czasie, gdy grany by³ marsz królewski. Rozw¶cieczony hiszpañski dyktator, genera³ Primo de Rivera, nakaza³ zamkn±æ stadion Les Corts na sze¶æ miesiêcy. Ale w 1929 roku kibice FC Barcelony wreszcie zatriumfowali. Po raz pierwszy mogli ¶wiêtowaæ zdobycie tytu³u mistrza Hiszpanii, czyli swoj± wy¿szo¶æ nad Realem. Ale pó¼niej przysz³y trudne lata zwi±zane z dyktatur± wojskowej junty. Genera³ Franco zacz±³ têpiæ odrêbno¶æ narodow± Kataloñczyków. Barcelona oficjalnie zmieni³a nazwê z "Futbol Club" na hiszpañski odpowiednik "Club de Futbol". W czasie wojny domowej liczba oficjalnych cz³onków spad³a o po³owê. Ale planowa "hiszpanizacja" Kataloñczyków w efekcie przynios³a odwrotny skutek. Zbli¿y³a ich tylko do klubu, który sta³ siê wizytówk± regionu. W ci±gu kilku lat, liczba jego cz³onków wzros³a do 22 tysiêcy. Barcelona zdoby³a a¿ piêæ tytu³ów mistrzowskich (1945,48,49,52,53), a mia³a ju¿ na koncie dwana¶cie triumfów w Pucharze Hiszpanii. Sta³a siê prawdziwym konkurentem Realu. Trybuny stadionu zwiêkszono do 40 tysiêcy miejsc. Jako pierwszy obiekt w Hiszpanii doczeka³ siê sztucznego o¶wietlenia zainstalowanego w 1954 roku. Jednak jego dalsza rozbudowa by³a niemo¿liwa.
I wtedy w³adze klubu postanowi³y wznie¶æ Camp Nou, czyli nowy stadion. Kamieñ wêgielny pod jego budowê zosta³ po³o¿ony w marcu 1954 roku. Projekt wykonany przez dwóch kataloñskich architektów, Soterasa Mauriego i Mitjansa Miro, warto¶ci 66 milionów peset, zosta³ sfinansowany przez kibiców, którzy wykupili abonamenty na piêæ lat, tworz±c w ten sposób znaczny kapita³. Po trzech latach wspania³y stadion z trybunami na 90 tysiêcy miejsc by³ gotowy. Zaszczytu wystêpu w inauguracyjnym meczu 24 wrze¶nia 1957 roku dost±pi³a reprezentacja Warszawy, która uleg³a gospodarzom 2:4. W latach piêædziesi±tych Barcelona by³a ju¿ utytu³owanym klubem, mia³a wspania³y stadion, mnóstwo kibiców i jeszcze wiêcej... kompleksów. Bo przecie¿ Real piêæ razy z rzêdu zdoby³ Puchar Mistrzów. Kataloñczycy mogli siê pochwaliæ tylko dwoma zwyciêstwami w Pucharze Miast Targowych. Ale w pa¼dzierniku 1960 roku wyeliminowali Real z kolejnej edycji Pucharu Mistrzów. Odebrali mu mo¿liwo¶æ odniesienia szóstego zwyciêstwa z rzêdu. W Katalonii zapanowa³a euforia. Jednak FC Barcelona nigdy nie mog³a pochwaliæ siê tak wspania³± seri± pucharowych zwyciêstw. Choæ i tak jest jednym z najbardziej utytu³owanych klubów europejskich. Zdoby³a 15 razy mistrzostwo oraz 24 razy puchar Hiszpanii.
Jako jeden z trzech klubów (obok Juventusu Turyn i Ajaxu Amsterdam) mo¿e siê pochwaliæ wywalczeniem wszystkich europejskich pucharów: Mistrzów - 1992, Zdobywców Pucharów - 1979,82,89,97 ,UEFA (wtedy jeszcze nazywanym Pucharem Miast Targowych) - 1958,60,66 i Superpucharu - 1993,97. We wspania³ej kolekcji trofeów brakuje tylko Pucharu Interkontynentalnego. Co ciekawe, najwiêkszy udzia³ w sukcesach klubu mieli zazwyczaj obcokrajowcy. W latach piêædziesi±tych trenerem Kataloñczyków by³ Argentyñczyk z w³oskim paszportem Helenio Herrera, a umiejêtno¶ciami technicznymi popisywali siê Wêgrzy - Zoltan Czibor i Sandor Kocsis. Pó¼niej barwy Barcelony reprezentowa³y inne miêdzynarodowe gwiazdy: Argentyñczyk Diego Maradona, Peruwiañczyk Hugo Sotil, Holendrzy - Johan Cruyff, Johan Neeskens i Ronald Koeman, Austriak Hans Krankl, Duñczycy - Allan Simonsen i Michael Laudrup, Niemiec Bernd Schuster, Anglik Gary Lineker, Walijczyk Mark Hughes, Bu³gar Christo Stoiczkow, czy wreszcie Brazylijczycy - Romario i Ronaldo. Prowadzili j± te¿ zagraniczni trenerzy: Holendrzy - Rinus Michels i Johan Cruyff, Niemcy - Hennes Weisweiller i Udo Lattek, Argentyñczyk Cesar Luis Menotti, Anglicy Terry Venables i Boby Robson. Nigdy nie brakowa³o pieniêdzy na wysokie pensje dla gwiazd, g³ównie dziêki kibicom. Barcelona od lat sprzedaje najwiêcej abonamentów na ¶wiecie. Ich liczba oscyluje oko³o stu tysiêcy ! W galerii klubowych s³aw oddzielnego potraktowania wymaga Holender Johan Cruyff. Najpierw jako pi³karz odzyska³ w 1974 roku tytu³ mistrza Hiszpanii po czternastu latach przerwy. Wiêksze sukcesy odnosi³ jako trener. Podczas o¶miu lat pracy (1988-1996) zdoby³ jedena¶cie tytu³ów i pucharów. W tym cztery tytu³y mistrzostwa Hiszpanii z rzêdu i najcenniejszy w klubowej kolekcji - Puchar Mistrzów. Ten najbardziej utytu³owany szkoleniowiec w historii Barcelony rozsta³ siê z dru¿yn± w niezbyt przyjemnej atmosferze. A wszystko za spraw± innej wielkiej osobisto¶ci, prezesa Josepa Lluisa Nuneza. Obu panów dzieli³a zbyt du¿a ró¿nica pogl±dów, dlatego Cruyff musia³ odej¶æ.
Nunez obj±³ funkcjê prezesa w 1978 roku. To za jego rz±dów FC Barcelona odnios³a swoje najwiêksze sukcesy w swej historii. Sta³a siê pi³karskim imperium. Trybuny stadionu Camp Nou zosta³y powiêkszone do 110 tysiêcy miejsc. Tu odby³ siê mecz inauguracyjny mistrzostw ¶wiata w 1982 roku i fina³ igrzysk olimpijskich 1992 roku. To jeden z najwspanialszych obiektów pi³karskich na ¶wiecie. Wokó³ niego powsta³o wielkie klubowe centrum. Na powierzchni 15 hektarów znajduje siê hala sportowa (z trybunami na 6 tysiêcy miejsc), sztuczne lodowisko (2 tysi±ce), drugi stadion (16 tysiêcy), parking dla kilkuset samochodów, boiska treningowe, korty tenisowe, gabinet odnowy, sale gimnastyczne, szko³a sportowa z internatem - "La Masia", klubowe muzeum i kaplica. Wszystko s³u¿y nie tylko pi³karzom. Nazwa Futbol Club jest myl±ca. Barcelona skupia jeszcze jedena¶cie sekcji : koszykówki, pi³ki rêcznej, siatkówki, hokeja na lodzie, pi³ki halowej, hokeja na trawie, rugby, lekkiej atletyki, ³y¿wiarstwa figurowego, baseballu i niezwykle popularnego w Hiszpanii - hokeja na wrotkach. Na tym nie koñczy siê dzia³alno¶æ klubu. Organizuje on biennale sztuki i konkursy fotograficzne. FC Barcelona ma w³asny bank! - "Banc del Barca". To wszystko powinno s³u¿yæ podniesieniu jej presti¿u, czyli narodowej dumy Kataloñczyków. To w³a¶nie ta duma nie pozwoli³a, by na klubowych koszulkach znalaz³a siê kiedykolwiek reklama jakiej¶ firmy. FC Barcelona jest wielk± organizacj± sportowo-kulturalno-finansow± o charakterze narodowym. To najlepszy ambasador Katalonii na ¶wiecie. Ale by godnie j± reprezentowaæ, musi wy³±cznie wygrywaæ. W Barcelonie liczy siê tylko zwyciêstwo. To drugie miejsce zawsze by³o, jest i bêdzie klêsk±. |
|